چهل منبر آیین کهن عاشورایی مردم لاهیجان است که سالیان سال و به نقلی از دوران صفویه، هر سال در تاسوعای حسینی با شور و حالی معنوی در این شهر برگزار می شود.چهل‌منبر هم زمان با غروب آفتاب آغاز می شود، شهر حال و هوای دیگری دارد؛همه، پیر و جوان، زن و مرد، کودک و خردسال به دنبال خرید شمع های چهل منبر هستند. در گوشه و کنار بازار شمع های ارزان قیمت بقعه ای و خرماهای فراوان در بسته بندی های مخصوص چهل تایی برای فروش آماده است.
این مراسم در کوچه های پرده سر، خُمیرکلایه، خیابان حکیم فیاض، آقاسیدمحمد یمنی، یحیی آباد و گابنه (که از همه جا بیش تر است) و خیلی کوچه های دیگر هر سال پر شور تر از سال قبل برگزار می شود. خانه هایی که در طول سال مجالس روضه خوانی بر پا می کردند، منبری که بر آن روضه خوانده شده را بر جلوی درب خانه می گذراند. تشتی تا نیمه از گل انباشته را همراه با کاسه ایی از برنج در کنار منبر قرار می دهند تا پذیرای خیل مشتاقان شمع به دست باشد.
درب خانه چهل سید
بزرگان محل های قدیمی معتقدند که این آیین باید بر درب خانه چهل سید بزرگوار برگزار می شد، اما به مرور زمان تغییر یافت و بر درب خانه های که در طول سال مراسم روضه خوانی دایر کردند، انجام می شود، ولی در چند سال اخیر شاهدیم که همه مردم این محل حتی آن هایی هم که در این محل ها زندگی نمی کنند، در اطراف کوچه ها منبر را برپا می کنند، بدین صورت که تشتی از آتش روشن کرده و آن را بر روی منبرهایی می گذارند و در کنار آن کاسه ای برنج قرار می دهند.
آنها در کنار هر منبری شمعی روشن میکنند و دانه ای خرما در آنجا قرار میدهند و چند دانه ای برنج بر می دارند و پس از خواندن دعا و ادای خواسته شان به سوی منبر دیگر می روند و از چهل منبر می گذرند و وقتی به خانه می رسند، برنجی را که در چهل منبر گردآورده اند با برنجی که در خانه دارند آمیخته و فردای آن روز برنج را پخته و میل میکنند تا به خواسته شان دست یابند.
