بایگانی برچسب: داستان

زنده‌یاد احمد گلشیری از همان ابتدا با جُنگ اصفهان همراه و سهمش و ترجمه داستان بود. همه ترجمه‌های او داستان بود که بعدها تبدیل به مجموعه شد. او ادبیات را نه ابزاری برای سرگرمی یا گذران وقت بهتر، بلکه امکانی برای آزادی می‌خواند.

اولین جلد کتاب از مجموعه «داستان‌های کودکان گیلان» «گیلانه زاکانه قصه‌یان» و چهارمین کتاب قصه‌ی کودکانه به کوشش پرویز فکرآزاد، توسط انتشارات کاغذ سفید منتشر شد.

به سنت بیشترنشریه‌های معتبردنیا که درپایان سال، برترین کتاب‌ها را درهمه حوزه‌ها انتخاب می‌کنند، گروه ادبیات وکتاب روزنامه « آرمان ملی» نیز، مثل سال‌های پیش، دست به انتخاب کتاب‌های برتردرحوزه ادبیات داستانی و غیرداستانی زده است.

کیهان خانجانی گفت: نوشتن رمان در ایران، به شکل «کلِ واحد» بسیار دشوار است یا لااقل من از عهده‌­اش برنمی­‌آیم، مثل احمد محمود در آثارش. یکی از دلایل این دشواری، انقطاع مدام تاریخ ماست که هر چیز بلندمدت و کلِ واحد را در ایران قطعه قطعه می­‌کند. اما نیازی نیست که این شیوه را حتما در داستان کوتاه هم اعمال کنیم.

عمدتا با داستان­های چندلایه­ای مواجه هستیم که لازم است در مجالی مبسوط تر در مورد ابعاد و جنبه های مختلف آنها به صورت جزئی تر صحبت شود اما آنچه که در نگاه نخست و در تحلیلی کلان به چشم می­خورد

نامزدهای بخش مجموعه­ داستان سومین دوره­ جایزه­ ادبی احمد محمود با توجه به فرم نظرسنجی، تعداد آرا و میزان امتیازها و تجمیع‌­شان مشخص شدند

جلسه‌ نقد و بررسی کتاب « یحیای زاینده‌رود » با حضور نویسنده «کیهان خانجانی» و منتقدان علی مسعودی‌نیا، مهسا محب‌علی و فرشید فرهمندنیا در خانه کتاب پیدایش برگزار شد.

من یک خانهٔ معمولی دارم با یک سوراخ توی سقف آن. از روی این مبلی که نشسته‌ام می‌توانم بیش‌تر آشپزخانهٔ همسایه را ببینم. توستر سفید و کوچکشان صدا می‌کند و نان‌ها را پس می‌دهد. زن همسایهٔ طبقه بالایی روسری‌اش را مرتب می‌کند و از روی سوراخ بالای سرم می‌پرد آن طرف که برشان دارد. قرار گذاشته‌ایم هر بار سلام نکنیم

کیهان خانجانی، نویسنده و پژوهشگر گیلانی در سومین اثر پژوهشی خود به همراه همسرش، شبنم بزرگی به سراغ داستان‌های آخرالزمانی رفته است و با آوردن چند نقد و ترجمه چند داستان، موضوع جالب و تازه‌ای را در فضای ادبی ایران مطرح کرده است.

همه ش از خدا می پرسم کِی قراره این زن رنگ آسودگی ببینه. کی تشخیص میده که دیگه بسه؟ چون پیمونه ی بعضی انگار سررفتنی نیست؛ هرچی هم که زندگی چپ و راستشون کنه . عمری گره از کار مردم باز کردی، بی اونکه یکی ازشون بشناسی . حالا به درد من برس. به داد کسی که ظلمت کرده اگه برسی هنره."