کادوس آوا: بازی‌های المپیک باستان «المپیا»، شهری کوچک در کشور یونان (درفاصله ۴۰۰ کیلومتری آتن)، محل بازی‌های المپیک باستان بود. این بازی‌ها به دو صورت «جشنی مذهبی» و «رقابت های ورزشی» مربوط می شد.
المپیک باستان پیش از عصر طلایی یونان شکل گرفت و از ۷۷۶ سال قبل از میلاد مسیح شروع و تا ۳۹۳ سال پس از میلاد مسیح (نزدیک به ۱۲۰۰ سال) ادامه داشت.بازی های المپیک باستان از سال۷۷۶ پیش از میلاد، یک روز طول می کشید و فقط شامل مسابقهً دو به مسافت طول استادیوم بود.
اما بعد ها در سال ۶۰۰ قبل از میلاد، بازی ها پنج روز به طول انجامید و شامل رشته های: مشت زنی، ارابه رانی چهار اسبه، پنتاتلون یا پنج گانه (شامل دوی ۲۰۰ متر، پرش طول، پرتاب نیزه، پرتاب دیسک، و کشتی) ، دویدن با لباس رزم ( سپروکلاه خودو…) و پانکراشن (ترکیبی از کشتی و مشت زنی) بود. (اکنون بازی های المپیک طی ۱۵ روز برگزار میگردد.)
در المپیک باستان برای برنده مسابقه جشن می گرفتند و تاجی از برگ زیتون به وی اهداء می شد. اما در بازی های نوین، برنده نشان دریافت می کرد. به مرور زمان در سومین دوره بازی های نوین، هر سه ورزشکار برتر مدال دریافت کردند (مانند بازی های المپیک کنونی).تفاوت مهم دیگر بین المپیک باستان و نوین، به صلاحیت افراد شرکت کننده بر می گردد.
در حالی که در جشن باستانی از ابتدا بر اساس فرهنگ حاکم در آن زمان، فقط مردان و پسرانی که هم آزاد و هم یونانی بودند می توانستند در آن شرکت کنند.
در واقع در المپیک باستان، در المپیا، زنان به استثنای رشته سوارکاری که زن مالک اسب بود و می توانست برنده اعلام شود از ورود به رقابت ها منع می شدند.
اما مطابق مستندات موجود در المپیا، زنان نقش بسیار اساسی در آماده نمودن ورزشکاران مرد برای حضور در رقابت ها در پشت صحنه داشتند. در دومین دوره بازی های المپیک نوین در سال ۱۹۰۰، مسابقات زنان هم گنجانده شد.
امروزه شاهد مشارکت و حضور روز افزون زنان در ورزش و رقابت های المپیک هستیم.
معرفی جنبش المپیک
جنبش المپیک نخستین بار توسط معلم تعلیم و تربیت از کشور فرانسه به نام “پیر دو فردی بارون دوکوبرتن ” در سال ۱۸۹۲ میلادی با پیشنهاد احیاء بازی های المپیک مطرح گردید. وی در اول ژانویه سال ۱۸۶۳ میلادی در شهر پاریس- کشور فرانسه به دنیا آمد.
خیلی زود به ادبیات، تاریخ، جامعه شناسی، و مسائل تربیتی علاقمند شد و بر دیدگاه خود در تحول تربیتی و آرزوی احیای بازی های المپیک به صورت امروزی متمرکز شد. بازی های المپیک، و بنیان گذاری جنبش المپیک مدیون تعهد کوبرتن است.
در آن زمان با همکاری و همفکری تعدادی از دوستان نزدیک خود برای سازماندهی و تداوم این جنبش، کمیته بین المللی المپیک را تاسیس نمود. از سال ۱۸۹۶ تا سال ۱۹۲۵ میلادی خود ریاست آن را به عهده گرفت و وقتی از مسئولیت کنار رفت، عنوان ریاست افتخاری بازی های المپیک به او عطا شد.
مکان کنونی کمیته بین المللی المپیک شهر لوزان در کشور سوئیس می باشد. پیردو کوبرتن در دوم سپتامبر سال ۱۹۳۷ میلادی در ژنو – سوئیس درگذشت. اما بر اساس وصیت وی، قلب او را در المپیا ، شهری در کشور یونان مدفون کردند.
وی معتقد بود المپیا که نخستین مکان برپایی المپیک باستان می باشد، مهد دوستی، صلح و آرامش است. این مکان اکنون مقر آکادمی بین المللی المپیک نیز می باشد.
اندیشه های کوبرتن درباره تحول تربیتی و رویای او برای احیای بازی های المپیک از اوضاع زمان خویش متاثر بود. از جمله اوضاع جهانی، رویدادهای اطرافش، جنگ و خشونت.یکی از عوامل موثر بر پیگیری پیردو کوبرتن برای تحول تربیتی از راه ورزش، نظر وی درباره ضعیف بودن قوای جسمانی هم وطنانش بود.
او احساس می کرد این ضعف در شکست تحقیر آمیز فرانسویان در جنگ فرانسه -آلمان در سال ۱۸۷۱ میلادی نقش پررنگی داشته و برای رفع آن باید اقدام هایی انجام داد. کوبرتن برای مطالعه مستقیم نظام مدارس و دانشگاه به کشورهای مختلف سفر کرد. او مشاهده کرد که ورزش بخش اساسی از برنامه درسی است و دانش آموزان در مهارت ورزشی به تدریج ترقی می کنند.
احیای بازی های المپیک (نوین) و تولد کمیته بین المللی المپیک
در همایش ۲۳ ژوئن در سال ۱۸۹۴ میلادی و در دانشگاه سوربن پاریس، نمایندگان حاضر از جمله کوبرتن علاوه بر تصمیم مجدد برپایی بازی های المپیک به شکل نوین، موافقت خود را برای تاسیس کمیته بین المللی بازی های المپیک که بعدها “کمیته بین المللی المپیک” نام گرفت اعلام کردند.
این کمیته قلب نهضت المپیک را تشکیل می دهد. از این کمیته به عنوان دولت المپیک یاد می شود، چرا که کار حل و فصل مشکلات ، تصمیم گیری های حیاتی مانند انتخاب میزبان مسابقات و برنامه ریزی برای المپیک بر عهده این کمیته است. اولین دوره بازی های المپیک نوین دوسال پس از تشکیل کمیته بین المللی المپیک، درسال ۱۸۹۶ در شهر آتن کشور یونان برگزار گردید.
اولین حضور ایران پس از عضویت در کمیته بین المللی المپیک(درسال۱۹۴۷)، به عنوان کمیته ملی المپیک ایران، دربازی های المپیک ۱۹۴۸ لندن بود.
هدف ازاجرای مراسم گشایش بازی های المپیک
مراسم تجلیل از مقام نسل جدید است، زیرا آینده بشر به نسل جوان بستگی دارد . بازی های المپیک، مظهر این حقیقت است که: ” شهامت و انرژی جوانی همراه با امید به پیروزی می تواند آینده را در دست بگیرد .“
اصول زیربنایی المپیزم (فلسفه المپیک)
المپیک‌نوین به تدریج همراه جنبش المپیک رشد و توسعه یافت. اکنون المپیزم اصول زیر بنایی “منشور المپیک “، کتاب قانون کمیته بین المللی‌المپیک محسوب می شود.
در بخشی از این کتاب آمده است، “المپیزم فلسفه زندگی است”، “تعالی بخشیدن و ترکیب هماهنگ ویژگی های جسمانی، اراده و عقل است”. المپیزم با آمیختن ورزش ، فرهنگ و تعلیم و تربیت در پی خلق روشی از زندگی است که مبتنی بر لذت تلاش، ارزش های تربیتی، سرمشق های خوب، مسئولیت اجتماعی و احترام گذاردن به اصول جهانی زیر بنایی اخلاق است.
هدف المپیزم، “قراردادن ورزش در خدمت شکوفایی هماهنگ نوع بشر، در ارتقای جامعه ایمن و علاقمند به حفظ مقام انسان است”. جنبش المپیک پنج قاره را در بر می گیرد و با گردهم آوردن ورزشکاران جهان در جشنواره بزرگ ورزش ها، بازی های‌المپیک به اوج خود می رسد. نماد آن “پنج حلقه در هم بافته” است. پرداختن به ورزش حقی انسانی است.
هر گونه تبعیض نسبت به یک کشور یا یک شخص در زمین مسابقه، که دلایل نژادی، مذهبی، سیاسی، جنسیتی و مانند آن باشد با ارزش های و اصول جنبش المپیک مغایر است. همچنین احترام به محیط زیست، برابری شرایط ورزش زنان و مردان، همبستگی اجتماعی و اتحاد میان ورزش، تعلیم و تربیت و فرهنگ، از دیگر این اصول می باشد.
المپیزم بنابر منشور‌المپیک شامل: شکیبایی وتحمل، همبستگی، احترام به دیگران، بازی جوانمردانه، برابری، عدم تبعیض، شرکت در مسابقات، دوستی و رشد ویژگی های رفتاری می باشد.
اهداف ۴ گانه جنبش المپیک
۱- ترویج و پرورش ویژگی های اخلاقی و جسمانی که اساس ورزش است.
۲- تعلیم و تربیت جوانان از طریق ورزش با هدف ساختن دنیایی سرشار از صلح و دوستی.
۳- انتشار و ترویج اصول‌المپیک در سراسر جهان جهت صلح جهانی.
۴- گرد آوردن ورزشکاران جهان هر چهار سال یک بار، در جشنواره ای به نام بازی های‌المپیک.ارتباط جنبش‌المپیک با تربیت بدنی در مدارس در همه دنیا این امر ثابت شده است که فعالیت های ورزشی و جسمانی یکی از اولویت های جدی مدارس می باشد.
فعالیت های ورزشی برای سلامت جسمانی، ذهنی و عاطفی دانش آموزان و مهم تر از همه، احساس خرسندی و خوشحالی آنها اهمیت فراوانی دارد. لذا دانش آموزان عزیز، چنانچه در مدرسه برنامه ها و جشنواره های ورزشی حتی در غیر از ساعت ورزش دارید، پیشنهاد می گردد با کمال میل از آن استقبال نمایید.
حتی می توانید برنامه هایی را با کمک معلم تربیت بدنی خود طراحی و برای اجرا در ساعت های درس های دیگر پیشنهاد دهید. برنامه هایی که انتظار می رود در مدارس اجرا و دانش آموزان با کمال میل در آن مشارکت داشته باشند:
-ایجاد فرصت های برابر برای کلیه فعالیت های مدرسه.
-متناسب نمودن فعالیت های تربیت بدنی و ورزشی با توانایی و میزان مهارتهای مختلف دانش آموزان.
-گنجاندن یا تلفیق فعالیت های ورزشی و تربیت بدنی در ساعات درس های جدی دیگر به منظور کمک به درک و یادگیری آسان تر آنها. -طراحی فعالیت هایی جهت افزایش کارهای گروهی، حس نوع دوستی و رفاقت، نگرش های مثبت و رفتارهای هنجار اجتماعی در مدرسه. -برنامه هایی که به توانایی و مهارت دانش آموزان در تصمیم گیری و حل مشکل کمک نماید.
-پیوند زدن برنامه های تربیت بدنی یا فوق برنامه مدرسه به بنیادهای اجتماعی، برنامه های تفریحی سالم و مکان های ورزشی برای دانش آموزان و حتی پیوند بیشتر بین دانش آموزان و اولیاء آنان.
-ایجاد بستری مناسب برای ورزش، سلامت و تفریح کلیه دانش آموزان حتی آنهایی که از کم توانی جسمی برخوردار هستند.
-تلاش در راه معرفی صحیح رشته های مختلف ورزشی و مسیر درست ورود به عرصه ورزش و یادگیری اصولی رشته های ورزشی
-شناخت رشته های ورزشی فعال در کشور خود و تشخیص رشته های المپیکی -آموزش و ترویج احترام به ارزش های فردی و اجتماعی -آموزش و ترویج سه هسته ارزش های جنبش‌المپیک شامل تعالی، دوستی و احترام از طریق ورزش و تربیت بدنی دانش آموزان عزیز، یکی از ماموریت های کمیته ها و آکادمی های ملی‌المپیک در کشورها، معرفی جنبش‌المپیک به دانش آموزان و آشنا نمودن آنها با ارزشهای آن است.
کمیته های ملی‌المپیک زیر نظر کمیته بین المللی‌المپیک(IOC) در هر کشور تاسیس شده و بر اساس قوانین آن و هماهنگی با سازمان های دولتی و رسمی در کشور خود فعالیت می نمایند.
کمیته های ملی المپیک به منظور انجام یکی از ماموریتهای گفته شده در کشورش، یعنی آموزش و ترویــج ارزش های‌المپیـک، آکادمـــی ملی‌المپیـک تاسیـس می نمایند.
کمیته ملی المپیک ایران در سال ۱۹۴۷ میلادی تاسیس و از سوی کمیته بین المللی‌المپیک به رسمیت شناخته شد. یک سال پس از تاسیس یعنی ۱۹۴۸ برای نخستین بار در بازی های‌المپیک لندن شرکت نمود. سپس در سال ۲۰۰۱ میلادی، آکادمی ملی‌المپیک خود را تاسیس نمود.
