سال ۱۳۹۴ وقتی «در دنیای توی ساعت چند است؟» نخستین فیلمِ منتقد قدیمی سینما، «صفی یزدانیان» به نمایش درآمد، سوای دقت‌ها و لذت‌های بصری‌اش که رشتِ قدیم و جدید را به تصویر می‌کشید، اغلب شیفته‌ی موسیقی دل‌نشین و شنیدنی‌اش شدند. یک صدای تازه که به زبان گیلکی، برخی از ترانه‌های قدیمی را بازخوانی کرده بود، آن هم با تنظیمی جدید و مدرن. این صدا، برای بعضی از قدیمی‌ها آشنا بود و یادآور روزگار خوشِ رفته و برای جوان‌ها تازه بود و کشف‌نشده.
آن‌هایی که در سال‌های دهه‌ی چهل و پنجاه در رشت پیگیر موسیقی پاپ و بازخوانی کارهای موزیسین‌های بزرگ جهان بودند، روزبه رخشا را می‌شناختند و حالا پس از سال‌های صدای گرمش را در فیلمی با بازیِ «لیلا حاتمی» و «علی مصفا» می‌شنیدند.
روزبه رخشا رویکردش در گیلکی‌خواندن متفاوت از دیگران است و تجربه‌ای تازه را عرضه می‌کند.
در این ویدئو، که نخستین گفت‌وگوی تصویری روزبه رخشاست، ما با او همراه شده‌ایم تا از رشتِ قدیم و جوانی‌اش بگوید، از سال‌هایی که بیتلز می‌خواندند، سال‌هایی که به سبک پاپ، و به زبان گیلکی در در سالن‌های گیلان اجرا می‌رفت، ما با رخشا گویی به آمریکا سفر کردیم و ما را بُرد به سال‌های تحصیلش و سپس رسیدیم به حوزه‌ی تخصصی و مدیریتی‌اش در کارخانه‌های گیلان در سال‌های پس از انقلاب. او از لذت و شیوایی زبان گیلکی با ما گفت و نظرش را درباره‌ی اساتید موسیقی گیلان جویا شدیم تا رسیدیم به وقتِ اکنون و از کنسرت اخیر و برنامه‌های پیش رویش خبر داد.
